Home sweet home

Hoi allemaal,

Het zit er helaas alweer op. Ik ben alweer 6 dagen terug in het koude regenachtige Nederland. Zaterdag 12 oktober ben ik om 10 over 9 's morgens geland na een reis van ongeveer 12 uren. Donderdagavond ben ik met 4 andere Nederlanders uit eten geweest. Vrijdag de hele dag druk bezig geweest met inpakken. En toen kwam om 5 uur dat moment waar ik al die tijd totaal niet naar had uitgekeken! Afscheid nemen van al die leuke, lieve mensen die ik in die 8 weken heb leren kennen. Als je 8 weken met elkaar omgaat voelt het net alsof je elkaar al jaren kent. Dan is het wel moeilijk om afscheid te moeten nemen en weten dat je elkaar waarschijnlijk nooit meer ziet. Daarna zijn we, ik vloog met 2 meiden uit Noorwegen, naar het vliegveld gebracht. Na een paar uur wachten daar om 9 uur 's avonds het vliegtuig ingestapt en toen was het dag Congo voor ons. Tijdens het opstijgen wou ik bijna de piloot gaan smeken om terug te gaan. Na een uur vliegen landden we in Libreville (hoofdstad van Gabon) waar nog meer mensen in het vliegtuig kwamen. Daarna was het rechtstreeks richting Frankfurt. Na 8 of 9 uur vliegen kwamen we aan op het op een na grootste vliegveld van Europa. Geloof het of niet, maar we hadden zelfs een trein (monorailmodel) nodig om van het ene vliegtuig naar het volgende te kunnen gaan! En nadat we uit die 'trein' waren moesten we nog een kwartier lopen voordat we bij de goeie gate waren. Alleen dat vliegveld op zich was al een heel avontuur. Toen afscheid genomen van die andere meiden die uiteraard naar een ander vliegtuig verder gingen.
Na een half uur wachten gingen we het vliegtuig in met als eindbestemming Amsterdam wat nog geen uur vliegen was. En daar stonden bij de aankomsthal m'n ouders en jongste zus me op te wachten. Een van de meestgestelde vragen op het schip was: Wat ga je als eerste doen als je terug bent? Nou mensen die het hebben gevraagd, het was niet het allereerste maar wel een van de eerste dingen: Mackroket gegeten!

De eerste paar dagen moest ik heel erg wennen aan het leven in Nederland en de verschillen tussen Congo/MS en Nederland. Ik kan hier alles weer lezen/verstaan, je kan hier water uit de kraan drinken, het regent hier (dat was wel duidelijk afgelopen zondag met de overstromingen), je moet hier lange mouwen dragen en.. tja het makkelijke leventje is wel voorbij, hier moet ik gewoon weer zelf koken en poetsen. Maar hoewel ik het schip, het leven daar, het land en als belangrijkste: de mensen daar wel mis ben ik toch wel blij om weer thuis in m'n eigen omgeving te zijn. Het is ook fijn om weer allemaal bekenden te zien, die dan ook duidelijk laten merken dat ze blij zijn dat je weer terug bent :).

Het is best wel vreemd dat je ruim een jaar aan het voorbereiden bent voor zo'n reis en nu is het opeens allemaal voorbij en kom je weer terug in de realiteit. Maar ik had het, ondanks soms tegenslagen, voor geen goud willen missen en ik kan het iedereen die het zit te overwegen aanraden!

Bedankt iedereen die me heeft gesponsord, gesteund of op welke manier dan ook heeft geholpen om dit mogelijk te maken!

Dit was m'n laatste Mercy Ships verslag maar, dat hebben ook veel mensen gevraagd: wie weet ga ik ooit nog een keer terug!

Groetjes Charlotte