screeningdays

Lieve lezers,

Afgelopen woensdag 28 augustus hadden we hier in Pointe-Noire de grote screeningday waar iedereen die medisch iets mankeerde langs kon komen en onderzocht werd of hij of zij wel of niet geholpen kon worden. De screeningday vond plaats op een schoolterrein met allemaal verschillende gebouwen, een kwartier rijden van het schip vandaan. De mensen die geholpen kunnen worden hebben een afspraakkaartje gekregen met de dag voor hun operatie en moeten dan naar het schip komen.
Tijdens deze dag was ik escort. Het eerste half uur bracht een escortleider een groep patienten die nee hadden gehoord naar mij en vervolgens bracht ik hen naar de volgende escortleider die ze dan weer verder bracht. Dit vond ik eerlijk gezegd niet leuk om te doen omdat je met mensen loopt die niet geholpen kunnen worden. Gelukkig hadden ze bij orthopedie mensen te kort dus toen kon ik daar gaan helpen. Dat hield in dat als ze van orthopedie een seintje gaven hoeveel patienten mochten komen dat ik ze daar naartoe bracht (ene klaslokaal naar klaslokaal ernaast). Ik heb helaas niet meegekregen of de patienten en ja of een nee kregen. Wel heb ik een vrouw met kind ge-escorteerd die nee hadden gekregen. Die teleurstelling was zo groot! Toen dacht ik wel een paar keer: Waarom? Waarom kan niet iedereeh geholpen worden, en waarom is er zoveel ellende? Maar ook besefte ik tijdens het wachten hoe gezegend ik ben dat ik kan kiezen uit verschillende artsen, dat ik als ik bel voor een afspraak de volgende dag in de spreekkamer kan zitten en dat ik ook nog eens medisch niks mankeer!

Een aantal cijfers:

4236 potentiële patiënten kwamen in de hoofdingang van de school, die meer dan 12 uur geopend was.
Met zorgverleners erbij waren er die dag 6000 mensen op het terein.
Totaal Schatting aantal personen die zijn gekomen en buiten het hek hebben staan wachten en zorgverleners die buiten het hek hebben geholpen: 7354.
Geschatte aantal mensen (potentiële patiënten en zorgverleners) die door het hek op het schoolterrein kwamen: 6354
Exacte aantal potentiële patiënten: 4236

Enorm veel mensen zijn dus geweest. Het was voor de mensen die er de hele dag waren een lange dag. 's Ochtends waren eerste (afgezien van de beveiliging die al de hele nacht daar was) rond half 5 vertrokken en 's avonds kwamen de laatsten om 9 uur pas terug. Maar het was wel een mooie dag, ondanks alle ellende, omdat we toch wel duizenden mensen kunnen helpen.

Afgelopen donderdag was er een verslaggeefster van het amerikaanse programma Fox-News hier op het schip die live verslag deed over de Africa Mercy. Was wel leuk om mee te maken met al die camera's. Op het ene dek deed zij d'r verhaal en een dek boven zagen we het live op de tv schermen. Uiteraard waren er heel veel amerikanen die voor en na de uitzending met haar op de foto gingen.

Gisteren heb ik geholpen bij de tandartsscreeningday. 's Morgens om 4:30 vertrokken we naar het Hope Center waar ook de dentalclinic is. Daar aangekomen om 5:00 waren er al een handvol mensen die daar stonden te wachten. We hebben de mensen in rijen gezet mannen-kinderen-vrouwen en de franssprekende Mercy Shippers hebben duidelijk gemaakt dat het alleen tandartsscreeningday was en niks anders. Daarna was het wachten op de tandarts, die pas om 8:30 kwam. Tijdens dat lange wachten raakte ik een beetje in gesprek met een paar congolese vrouwen en hebben ze me een franse versie van een lied wat wel overeen komt met de nederlandse versie van 'hoofd,schouders,knie en teen' en de franse 'vader Jakob'. Daarna heb ik de franse woorden voor ogen, oren, neus, mond, keel, kin, voorhoofd geleerd. Keel is koe en neus is nee dus makkelijk te onthouden :).
Uiteindelijk kwam de tandarts eraan die bij iedereen een snelle controle deed. Mensen met urgente gevallen werden die dag gelijk geholpen en mensen met niet zulke ernstige problemen kregen een afspraakkaartje om later terug te komen. Er waren ongeveer 500 mensen gekomen waarvan ongeveer 10 kinderen. 's Avonds vertelde een tandartsassistente met wie ik hier bevriend ben geraakt dat ze heel veel tanden en kiezen hebben getrokken die dag. Bij een man zelfs 9! Je zou denken dat er dan niks meer overblijft.
's Middags heb ik geholpen in het Hope Center om stapelbedden in elkaar te zetten. Heel gedoe als je niet weet hoe het werkt. Maar als je eenmaal doorhebt hoe het moet dan is het zo gebeurd. Dus mocht iemand een stapelbed nodig hebben.. ik heb nu ervaring!

Sinds vandaag sta ik op de lijst voor potentiele bloeddonor. Vanmiddag hebben ze bloedgeprikt en dat wordt nu in het lab getest op welk bloedtype ik heb en als ze dan bloed nodig hebben geven ze een gil. Ook ben ik vandaag gevraagd om assistent name caller te zijn bij rampen en oefeningen. Ik moet dan met een A-D bordje op de kade gaan staan en als iedereen er is de namen roepen en op m'n lijst doorstrepen wie er is.

Ik zit nu 2 weken en 4 dagen hier op een schip, middenin de Amerikaanse cultuur. Ik heb een aantal typische amerikaanse dingen meegemaakt die ik graag met jullie wil delen:

-Amerikanen begroeten altijd met: hi how are you? En soms lopen ze al door voordat je kans hebt gehad om te antwoorden. Soms is het dus nog uitvogelen of ze echt geinteresseerd zijn in hoe het gaat of dat het gewoon een zin is.
-Ze klappen voor iedere spreker die iets verteld, voor- en nadat diegene iets zegt. Toen we met de nederlanders uit eten waren, deden wij dat automatisch ook.
-Afgelopen donderdag hoorde een toekomstige vader in het bijzijn van iedereen, van een vriendin van z'n vrouw, d.m.v. een ballon met confetti die werd doorgeprikt wat het geslacht van z'n kind zou zijn: Een jongen.
-Ik vind ze beleefder dan nederlanders, soms ook wel overdreven hoor. Ze zeggen heel vaak 'thank you, excuse me, of im sory'. Hoor heel vaak 'thank you for the food' in de dinning room. Terwijl nederlanders het wel waarderen maar dat niet zoveel of uitbundig zeggen.
-Ze eten pindakaas en jam op een boterham. En misschien wel met meer soorten beleg, maar daar ben ik nog niet achter. Appels en bananen worden ook met pindakaas gegeten. De pindakaas word hier niet geserveerd in die calve pindakaaspotten maar in emmers.
-Nog meer eten, we krijgen 's morgens (uiteraard amerikaanse) donuts, cinnamon rolls (soort bolussen maar dan zonder suiker) of pancakes.
-Wat misschien wel bekend is maar waar ik soms wel nog aan moet wennen is: ze schrijven bij de datum eerst de maand, dan de dag en als laatste het jaar. En wij hebben bijv. half 7 en zij hebben een half uur na 6.
-Wij Nederlanders hebben heel veel 'ge' klanken, die voor de Engelsen onmogelijk uit te spreken zijn.
-Wij Nederlanders zijn volgens de Amerikanen heel direct, en volgens hen heel brutaal.

Afrikaanse cultuur:

-Het verkeer is (in mijn ogen) een grote chaos met veel getoeter. 'Rechts gaat voor' kennen ze hier niet en het is eerder nog ff snel gas geven om ertussen te kunnen dan de rem intrappen.
-Waarschijnlijk wel bekend: De afrikaanse kleding. (Ik heb gisteren een afrikaanse rok uit de boutique gehaald! Whoeii!) Ze dragen vanalles op hun hoofd zonder het vast te houden en scooters worden helemaal volgestampt met vanalles zodat je de bestuurder bijna niet meer ziet.

De Afrikaanse cultuur en het land heb ik nog niet goed meegekregen, het word afgeraden om als vrouw alleen de stad in de gaan, maar ik hoop dat ik de komende weken genoeg mogelijkheden krijg om daar iets meer van mee te maken.

Liefs vanaf de Africa Mercy!

Zalig zijn de mensen die fysiek onaantrekkelijk zijn.
Zalig zijn de mensen die stinken, die gestoord, mismaakt of verminkt zijn. Die te groot, te klein of te luidruchtig zijn.
Die kaal, dik of oud zijn.
Want al deze mensen worden uitbundig verwelkomd in het gezelschap van Jezus!